Nasz Wszechświat który jest czarną dziurą utworzył się w wyniku kolapsu zapadającej się gwiazdy w innym wszechświecie. Ten inny wszechświat też jest czarną dziurą, a nazwiemy go naszym Nadwszechświatem.
Przed wieloma miliardami lat kolapsująca gwiazda, czyli zakładana materia naszego nadwszechświata znikła pod horyzontem zdarzeń z naszego Nadwszechświata stając się czarną dziurą, czyli Wszechświatem w którym żyjemy. W nadwszechświecie pozostaje dysk akrecyjny, który jest rozżarzoną materią zwykłą, a ściślej plazmą kwarkowo-nukloinową powstałą pośrednio z ciemnej materii. Dysk akrecyjny zawsze otacza czarną dziurę, nawet wtedy gdy w sąsiedztwie nie ma materii zwykłej.
Jeżeli w jądrze masywnej gwiazdy przestały zachodzić reakcje termojądrowe to gwiazda zapada się pod własnym ciężarem. Gdy masa zapadającej się gwiazdy znajdzie się po wewnętrznej stronie sfery o promieniu Schwarzschilda stowarzyszonego z tą masą, to nastąpiło to na skutek kolapsu elementarnych cząstek materii zwykłej, kolapsującej gwiazdy. Po kolapsie elementarne cząstki stają się ciemną materią/przestrzenią nowo powstałej każdej czarnej dziury, czyli w tym przypadku naszego Wszechświata.
W wyniku tego powstaje czarna dziura, powstaje nowy wszechświat, w nim formuje się ciemna materia czarnej dziury, której gęstość jest nieporównywalnie większa niż gęstość ciemnej materii w Nadwszechświecie który ją stworzył. Znikają wszystkie informacje o właściwościach materii starego wszechświata, rozpoczyna się proces tworzenia czarnej dziury, proces, którego już nie można zatrzymać. Materia wykonuje skok w czwartym wymiarze przestrzennym w kierunku ujemnym, maleje nieporównywalnie długość Plancka, i wynikające z tego dalsze konsekwencje. Można przyjąć, że długość Plancka to najmniejsza długość mającą sens fizyczny obowiązująca w danym wszechświecie. Ta nowa czarna dziura to nasz Wszechświat.
W budowie tego Wszechświata odrzucamy większość założeń hipotezy Wielkiego Wybuchu, takich jak temperatura i promieniowanie. Ten nowy Wszechświat jest ciemny i zimny.
W pobliżu /na zewnątrz/ czarnej dziury będącej naszym Wszechświatem, powstaje grawitacyjne pole pływowe, powodujące przekształcanie się cząstek ciemnej materii /naszego Nadwszechświata/ w fundamentalne cząstki materii zwykłej. Opadająca na czarną dziurę materia zwykła rozgrzana do wysokiej temperatury tworzy dysk akrecyjny, który towarzyszy każdej czarnej dziurze. Ten wirujący dysk jest utworzony z materii zwykłej, która powstała głównie z ciemnej materii naszego Nadwszechświata.
W nowo powstałej czarnej dziurze, czyli w naszym Wszechświecie, niewielka część ciemnej materii ulegega kolapsowi i przyjmuje formę materii zwykłej. Z czasem powstają gwiazdy, czarne dziury, galaktyki. Zaczyna się rozwijać młodzieńczy wszechświat.
Do naszego Wszechświata non-stop przepływa z nadwszechświata ciemna materia, która ulega dwukrotnie kolapsowi. Po raz pierwszy gdy ciemna materia nadwszechświata opada na dysk akrecyjny stając się materią zwykłą i po raz drugi gdy przekracza horyzont zdarzeń naszego Wszechświata stając się ciemną materią naszego Wszechświata. Stanowi ona przestrzeń Wszechświata. Przestrzeń to ciemna materia, posiada masę i jest szczególnym przypadkiem materii zwykłej.
Zaczyna się opadanie materii utworzonej z ciemnej materii nadwszechświata, które będzie trwało wiecznie. Od tego momentu, skutkiem opadania materii z nadwszechświata, masa czarnej dziury/Wszechświata i jej promień Schwarzschilda będą ciągle rosły, a gęstość będzie malała zgodnie ze wzorem: Wzór matematyczny
Dla obserwatora znajdującego na zewnątrz promienia Schwarzshilda, czyli w nadwszechświecie, jest to po prostu czarna dziura.
W nowo powstałej czarnej dziurze/Wszechświecie, źródłem produkcji fundamentalnych cząstek materii zwykłej z ciemnej materii są samoistne pola pływowe.
Czarna dziura/wszechświat nigdy nie jest "głodna", ponieważ otacza ją ciemna materia (wszechświata z którego pochodzi) będąca jej zasadniczym "pokarmem" i którego nigdy nie zabraknie.
W nowo powstałej czarnej dziurze/Wszechświecie, źródłem produkcji fundamentalnych cząstek materii zwykłej z ciemnej materii są samoistne pola pływowe.
Czarna dziura/wszechświat nigdy nie jest "głodna", ponieważ otacza ją ciemna materia (wszechświata z którego pochodzi) będąca jej zasadniczym "pokarmem" i którego nigdy nie zabraknie.
Gdy czarna dziura opuści galaktykę, rozpoczyna kształtować własną galaktykę. Wokół czarnej dziury tworzy się grawitacyjne pole pływowe, zaburzenie, wir pochłanianej przestrzeni, czyli "zmarszczki" w gęstości ciemnej materii. W tym grawitacyjnym zaburzeniu (halo galaktyki) z ciemnej materii tworzy się materia, rejony gwiazdotwórcze. Zagadnienie to jest omówione na stronie Ewolucja Wszechświata. Niekiedy czarne dziury są wyrzucane z galaktyki podczas wybuchów supernowych.
Wszechświat, w którym żyjemy jest czarną dziurą w nadwszechświecie, z którego czerpie więcej materii, niż traci jej poprzez zasilanie własnych czarnych dziur. W nadwszechświecie jest wiele supermasywnych czarnych dziur o masie podobnej do masy Naszego Wszechświata. Nadwszechświat też jest supermasywną czarną dziurą w nadnadwszechświecie, z którego czerpie więcej materii, niż traci jej poprzez zasilanie własnych supermasywnych czarnych dziur. Według tej prawidłowości zbudowany jest cały nieskończony hiperwszechświat.
Stosunek rozmiarów naszego nadwszechświata do rozmiarów Wszechświata, należy przyjąć podobny, do relacji rozmiarów Wszechświata względem rozmiarów przeciętnej czarnej dziury w naszym Wszechświecie.
Pomiędzy skolapsowaną gwiazdą a wszechświatem, w którym ten kolaps nastąpił, istnieje nieporównywalna różnica gęstości materii i ciemnej materii na korzyść gęstości skolapsowanej gwiazdy. Ta potężna różnica gęstości dotyczy również różnicy gęstości pomiędzy gęstością Wszechświata i nadwszechświata. Średnia gęstość masy wewnątrz obszaru określonego przez promień Schwarzschilda oraz promień obiektu o masie znajdującej się pod swoim promieniem grawitacyjnym określają wzory.
Od punktu widzenia obserwatora zależy, czy skolapsowana gwiazda jest dla niego czarną dziurą, czy wszechświatem. Jeżeli obserwator znajduje się pod promieniem grawitacyjnym skolapsowanej gwiazdy to jest ona jego wszechświatem, natomiast jeżeli obserwator znajduje się na zewnątrz promienia Schwarzschilda skolapsowanej gwiazdy, to jest ona czarną dziurą.
Podczas kolapsu gwiazdy następuje skokowe zmniejszenie rozmiarów /wzrost gęstości/ elementarnych cząstek materii. Materia wykonuje olbrzymi skok w czwartym wymiarze przestrzeni w kierunku znaku minus, następuje gwałtowne zmniejszenie długości Plancka.
Natomiast wzrost masy czarnej dziury będący analogią ekspansji Wszechświata, oprócz wzrostu ilości cząstek materii i ciemnej materii, powoduje płynny wzrost rozmiarów wszystkich elementów materii i ciemnej materii - jest to podróż materii w czwartym wymiarze przestrzennym w kierunku znaku plus.
Spójrzmy na istotę ciemnej materii z punktu widzenia naszego Wszechświata.
Ciemna materia wypełnia Wszechświat w wielkiej koncentracji, jest wszędzie. Próżnia według dotychczasowych wyobrażeń nie istnieje. Materia w ciemnej materii rozłożona jest przypadkowo.
Czarna dziura swoim głęboko niejednorodnym polem grawitacyjnym, na zewnątrz czarnej dziury, powoduje tworzenie "tekstury" gęstości ciemnej materii. Proces ten dotyczy rejonu obejmującego halo czarnej dziury i bezpośrednie sąsiedztwo czarnej dziury. Obszary te są miejscami przemiany materii z ciemnej materii.
Wszechświat głównie zbudowany jest z ciemnej materii i to ona tworzy jego przestrzeń, przestrzeń posiadającą masę.
Materia i ciemna materia Wszechświata znajdują się pod swoim promieniem Schwarzschilda. Według Nowej Hipotezy Wszechświat będzie rozszerzał się wiecznie. Rozszerzanie się Wszechświata nie jest efektem tajemniczego wybuchu, lecz efektem wzrostu promienia grawitacyjnego /promienia Schwarzschilda/, a promień grawitacyjny zwiększa się, bo rośnie masa Wszechświata, tak jak rośnie masa każdej czarnej dziury umieszczonej we wszechświecie.
I chociaż gęstość Wszechświata będzie malała wiecznie, to długowieczny obserwator nigdy tego nie zauważy, dla niego Wszechświat zawsze będzie taki sam, gęstość obserwatora też będzie malała.
Poprzednia strona: Hipoteza budowy Hiperwszechświata
Wpis testowy
OdpowiedzUsuń