Przenika materia z nadwszechświata

Strona główna	Na początku	Dysk akrecyjny	Super wszechświat
Ekspansja	Ewolucja wszechświata	Promieniowanie tła	Hiper wszechświat
Czarna dziura	Ciemna materia	Promień grawitacyjny	Siły pływowe
Obiekty odległe	Wielki Wybuch	Poczerwienienie grawitacyjne	Życie gwiazd

 Do naszego Wszechświata spada materia z nadwszechświata, która w dysku akrecyjnym  tworzy się z ciemnej materii nadwszechświata skutkiem działania  sił pływowych. W naszym Wszechświecie, ciemna materia nadwszechświata staje się ciemną materią naszego Wszechświata, zwiększając jego masę, zmniejszając jego gęstość:

Można zbadać, jaka jest średnia gęstość materii o masie ${\displaystyle �,}$ jeśli ścisnąć ją do obszaru o objętości, której promień ${\displaystyle �}$ jest równy promieniowi Schwarzschilda. Objętość ${\displaystyle �}$ sfery o promieniu ${\displaystyle �}$ rośnie proporcjonalnie do trzeciej potęgi promienia, ${\displaystyle {�}^3.}$ Zaś sam promień Schwarzschlida jest proporcjonalny do masy ${\displaystyle �,}$ a więc objętość takiej sfery będzie rosła proporcjonalnie do trzeciej potęgi masy ${\displaystyle {�}^3.}$ Średnią gęstość materii o masie M otrzymuje się zgodnie ze wzorem:

Widać więc, że im większa masa, tym mniejsza jest średnia gęstość materii ściśniętej do obszaru sfery o promieniu Schwarzschilda.

 W tym procesie może uczestniczyć także materia zwykła, ale jej udział jest ograniczony ze względu na niewielki zapas materii zwykłej w sąsiedztwie dysku akrecyjnego na przestrzeni nieskończenie wielkiego czasu. 

Długość Plancka

Strona główna	Na początku	Odpychanie kosmiczne	Super wszechświat
Ekspansja	Ewolucja wszechświata	Promieniowanie tła	Hiper wszechświat
Czarna dziura	Ciemna materia	Promień grawitacyjny	Siły pływowe
Obiekty odległe	Wielki Wybuch	Poczerwienienie grawitacyjne	Życie gwiazd

 Zakłada się, że minimalnym rozmiarem jest długość Plancka, fakt ten dotyczy materii zwykłej, jak i  ciemnej materii. Wraz z masą danej czarnej dziury/wszechświata długość Plancka wzrasta.

Zwiększenie gęstości w wyniku redukcji długości Plancka

Strona główna	Na początku	Odpychanie kosmiczne	Super wszechświat
Ekspansja	Ewolucja wszechświata	Promieniowanie tła	Hiper wszechświat
Czarna dziura	Ciemna materia	Promień grawitacyjny	Siły pływowe
Obiekty odległe	Wielki Wybuch	Poczerwienienie grawitacyjne	Życie gwiazd

Redukcja długości Plancka wskutek kolapsu grawitacyjnego powoduje zmniejszenie rozmiarów  elementarnych cząstek materii zwykłej przy zachowaniu tej samej masy. Do redukcji długości Plancka dochodzi podczas kolapsu elementarnych cząstek materii zwykłej /plazmy kwarkowo gluonowej/ wszechświata opadających na czarną dziurę w momencie przekraczania horyzontu zdarzeń. Po kolapsie elementarne cząstki materii zwykłej wszechświata stają się cząstkami ciemnej materii czarnej dziury. Wszechświat i czarna dziura są dwoma różnymi światami w których żadne elementy do  siebie nie pasują. 

Kolaps grawitacyjny w czwartym wymiarze liniowym

Strona główna	Na początku	Odpychanie kosmiczne	Super wszechświat
Ekspansja	Ewolucja wszechświata	Promieniowanie tła	Hiper wszechświat
Czarna dziura	Ciemna materia	Promień grawitacyjny	Siły pływowe
Obiekty odległe	Wielki Wybuch	Poczerwienienie grawitacyjne	Życie gwiazd

 Artykuł ten odnosi się do kolapsu grawitacyjnego w czwartym wymiarze liniowym. Jeżeli szukasz informacji o kolapsie grawitacyjnym to znajdziesz je na wikipedii.

W artykule tym posługujemy się pojęciem długości Plancka zakładając, że pod tym hasłem umieścimy założenie, że czarna dziura to taki sam Wszechświat w którym powstała, tyle że zbudowany z fundamentalnych cząstek o nieporównywalnie mniejszych rozmiarach.

Kolaps grawitacyjny w czwartym wymiarze liniowym  redukuje długość Plancka do wartości obowiązującej w danym wszechświecie, a co za tym idzie, do zwiększenia gęstości zapadającej się masy wszechświata/czarnej dziury. Długość Plancka w czarnej dziurze jest najmniejsza w chwili utworzenia tejże czarnej dziury, a potem cały czas rośnie, a rośnie systematycznie dlatego, gdyż na każdą czarną dziurę/wszechświat cały czas opada materia zwykła, a dokładniej plazma kwarkowo-gluonowa utworzona z ciemnej materii macierzystej czarnej dziury. Plazma opada w dysku akrecyjnym zlokalizowanym we Wszechświecie w którym powstała czarna dziura.

Oprócz redukcji długości Plancka w nowym wszechświecie/czarnej dziurze następuje zmniejszenie  wartości stałych wynikających ze zmniejszenia długości Plancka. Tych danych nigdy nie będzie można sprawdzić  ponieważ horyzont zdarzeń rozdziela skutecznie obydwa wszechświaty. 

Średnia gęstość masy wewnątrz czarnej dziury/wszechświata/promienia Schwarzschilda wynosi: 

gdzie: 

     Średnią gęstość =   

     Masa                  =  M

a promień czarnej dziury po kolapsie wynosi:

gdzie:

      R_Schw - promień Schwarzschilda

      G   - stała grawitacji

      M   - masa obiektu

      c    - prędkość światła

Wraz z masą wszechświata/czarnej dziury rośnie długość Plancka obowiązująca w danym wszechświecie, tak jak rośnie R_Schw.

Ewolucja materii w hiperwszechświecie

Podczas opadania ciemnej materii na czarną dziurę, w bardzo silnym polu sił pływowych przeobraża się ona /ciemna materia/ w dysku akrecyjnym w fundamentalne cząstki materii zwykłej, które po przekroczeniu horyzontu zdarzeń ulegają kolapsowi  stając się ciemną materią czarnej dziury. Ta ciemna materia czarnej dziury posiada nieporównywalnie większą gęstość od ciemnej materii wszechświata w którym powstała.

Dysk akrecyjny czyli wirująca struktura uformowana przez materię zwykłą opadającą na silne źródło grawitacji powstaje głównie z ciemnej materii, która umożliwia istnienie dysku akrecyjnego także i wtedy, gdy w sąsiedztwie czarnej dziury nie ma materii zwykłej.

W hipotetycznym wszechświecie wypełnionym tylko ciemną materią, na czarną dziurę opada materia zwykła utworzona w dysku akrecyjnym z ciemnej materii wszechświata.

Wszystkie wszechświaty /czarne dziury/  wypełnia w przeważającym stopniu ciemna materia, a masa materii zwykłej waha  się w granicach 1 - 10% masy hiperwszechświata.

Strona główna	Na początku	Odpychanie kosmiczne	Super wszechświat
Ekspansja	Ewolucja wszechświata	Promieniowanie tła	Hiper wszechświat
Czarna dziura	Ciemna materia	Promień grawitacyjny	Siły pływowe
Obiekty odległe	Wielki Wybuch	Poczerwienienie grawitacyjne	Życie gwiazd

Wszechświat równoległy

Strona główna	Na początku	Odpychanie kosmiczne	Super wszechświat
Ekspansja	Ewolucja wszechświata	Promieniowanie tła	Hiper wszechświat
Czarna dziura	Ciemna materia	Promień grawitacyjny	Siły pływowe
Obiekty odległe	Wielki Wybuch	Poczerwienienie grawitacyjne	Życie gwiazd

Rysunek przedstawia fragment nieskończenie wielkiego hiperwszechświata. Wszechświaty równoległe to takie które mają wspólny nadwszechświat.  Wszechświat W2 jest nadwszechświatem dla równoległych wszechświatów W3 i W4.

Rysunek ma niewiele wspólnego z rzeczywistością i  odległościami występującymi w kosmosie, ma ułatwić przedstawienie wyobrażenia autora artykułu o graficznym  zaprezentowaniu wszechświatów równoległych.

Systematycznie opada materia

Na każdą czarną dziurę, czyli na każdy wszechświat, z nadwszechświata opada materia zwykła definiowana z punktu widzenia nadwszechświata. Po przekroczeniu Promienia Schwarzschilda czarnej dziury/wszechświata materia ta po kolapsie fundamentalnych cząstek materii staje się ciemną materią czarnej dziury/wszechświata. Ciemna materia czarnej dziury/wszechświata ma gęstość nieporównywalnie większą od gęstości ciemnej materii nadwszechświata i wynosi:

gdzie M - masa czarnej dziury/wszechświata

Można założyć że z dużym prawdopodobieństwem gęstość czarnej dziury/wszechświata to gęstość ciemnej materii.

Obiekt mniejszy niż objętość wynikająca z jego promienia Schwarzschilda  jest czarną dziurą:

Gdzie:
R_Schw - promień Schwarzschilda
G        - stała grawitacji
c         - prędkość światła

Strona główna	Na początku	Odpychanie kosmiczne	Super wszechświat
Ekspansja	Ewolucja wszechświata	Promieniowanie tła	Hiper wszechświat
Czarna dziura	Ciemna materia	Promień grawitacyjny	Siły pływowe
Obiekty odległe	Wielki Wybuch	Poczerwienienie grawitacyjne	Życie gwiazd